Corona raakt ons allemaal
Blogster Sytske Maaijen: Wakker worden in afgesloten land
Onze blogster Sytske Maaijen woont in Noord-Italië en promoot daar vol overgave het prachtige gebied. Zij wordt op dit moment wel héél nadrukkelijk geconfronteerd met de gevolgen van het coronavirus. Hier haar overdenkingen van enkele dagen geleden. Wij troffen haar nog op de Fiets en Wandelbeurs in Utrecht. Ze vloog terug in een nagenoeg leeg vliegtuig.
"
En dan word ik wakker in een afgesloten land….
Italië is sinds middernacht in het geheel beschermd gebied geworden of, iets kleurrijker “zone rood”.
Gisterenavond nadat het nieuws bekend werd, liep ik nog een rondje buiten. De volle maan helder aan de hemel waarbij het water op het Gardameer werd opgelicht en ik mijn eigen schaduw kon volgen. En verder stilte…..oorverdovende stilte….geen auto, geen scooter, geen stemmen, niets dan een enkel vogeltje dat door het maanlicht werd aangezet tot een mooi lied.
Normaal komen de gedachten in mijn hoofd in de buitenlucht tot rust maar al wandelend bleef het beklemmende gevoel toch onderdeel van mij en dat was er nog na een onrustige nacht.
In mijn hoofd schiet het alle kanten uit:
“Hoe ga ik mijn dochters vertellen dat de school nog langer dichtblijft en er dus nog meer zelfstandige inzet van ze wordt verlangd?” En ik probeer dan toch ook de lol in te zien om samen poëzie te lezen, sommen te maken en de geografie van Italië verder bij te spijkeren.
Wellicht nog belangrijker de vraag: “Ga ik ze nog naar hun vader brengen die astmatische bronchitis heeft?” Zowel hij als ik zijn er tot op heden erg nuchter onder maar het is bekend dat kinderen met weinig tot geen klachten wel verspreiders van het virus kunnen zijn en hij is nu net zo’n persoon die dit virus beter niet kan krijgen. “Kan ik nog met ze de bergen in voor een lekkere wandeling of welk excuus en welke documenten moet ik daarvoor bij me hebben in de auto als de politie mij stopt? En mijn werkzaamheden..”
Ik denk maar even helemaal niet aan de gevolgen voor mijn werk en de uitblijvende inkomsten. Immers, wie zit er nu te wachten op mooie foto’s en verhalen over Dolomieten, bergmeren, wandelingen… Sinds vorige week heb ik alle geplande werkzaamheden, evenementen, persreizen en zoal meer al afgeblazen. De agenda is leeg en zal dat voorlopig ook wel blijven.
Grete en Noora vuren inmiddels de vragen op mij af. “Maar vanavond gaan we toch wel pizza eten zoals gepland?” Het antwoord is “nee”: immers om 18 uur moeten alle bars en restaurants e.d. sluiten. “En we kunnen toch wel gaan skiën, ja toch?” ….”Nee de liften zijn per direct allemaal gesloten”. Er wordt snel geschakeld in hun koppies en de oplossingen worden aangedragen: “Dan gaan we pizza maken en eten allemaal gezellig met elkaar thuis.” Tja dat kan wel voor ons gezin maar niet met alle vrienden bij elkaar… de keten van contact moet echt worden doorbroken.
Ik ben eerlijk dat ik deze algehele afsluiting absoluut niet had verwacht. Want de ingrepen door de Italiaanse overheid waren zeker niet lichtzinnig de afgelopen weken. De extra aandacht voor afstand, hygiëne, controles op vliegvelden na terugkomst in Italië, beperken van groepen, sluiting van het onderwijs en vele faciliteiten waren nu al enkele weken van kracht. Maar het leven draaide wel door, immers we hebben allemaal onze verplichtingen en verantwoordelijkheden en ook ik, geef eerlijk toe, heb getracht zo lang mogelijk operationeel te blijven en was overtuigd dat het onder controle was. Verder, zover ik kan beoordelen, heeft Italië continue open kaart gespeeld, half februari de eerste beperkingen, meer dan 50.000 mensen zijn inmiddels getest maar dit virus is sneller en verraderlijker dan ons individualisme en is daardoor moeilijk te beteugelen. Helaas met dit besluit tot gevolg om hopelijk zo de getroffenen nog de juiste medische zorg te kunnen bieden.
#iorestoacasa - #ikblijfthuis
Nu is het dus simpelweg thuis blijven. De simpele dingen van het leven oppakken die anders zo vaak blijven liggen, rommelen in de tuin, taartje bakken, puzzeltje maken, tussendoor achterstallig werk, potje kaarten, kast opruimen, helpen bij het huiswerk.. Dit met het vertrouwen dat het snel de goede kant opgaat zodat over een aantal weken de normaliteit weer terugkeert en ik weer kan en mag vertellen hoe mooi Italia is en wij hier met z’n allen hopen dat jullie weer hier op vakantie komen!
"
Liefs, Sytske